ΟΙ ΚΗΠΟΙ ΑΛΛΑΖΟΥΝ

Οι κλιματικές αλλαγές των τελευταίων ετών, οι παρατεταμένες περίοδοι ανομβρίας, αλλά και οι λιγοστές βροχές που πέφτουν οδηγούν σε αλλαγές στους κήπους της Αθήνας.

«Η εποχή που βλέπαμε χαμηλά μπεκ να ποτίζουν νύχτα και μέρα το γκαζόν πέρασε. Παραμένει ένα φυτό ελκυστικό, που συμβάλλει στην αισθητική αναβάθμιση, όπου και εάν φυτεύεται. Ωστόσο, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τη μεγάλη ποσότητα νερού που απαιτείται για τη συντήρησή του», επισημαίνει ο γεωπόνος κ. Γιώργος Ζεμπελάκης.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι κοινόχρηστοι κήποι των πολυκατοικιών, ιδιαίτερα στα προάστια όπως το Μαρούσι, η Πεύκη, το Νέο Ηράκλειο, η Νέα Σμύρνη, το Παλαιό Φάληρο, το Μοσχάτο, η Ηλιούπολη συμβάλλουν κατά 50% στο συνολικό πράσινο της πόλης.

Ωστόσο, συγκεντρωτικά στοιχεία για τις πωλήσεις ειδών από τα φυτώρια της Αττικής δεν υπάρχει.

Η τάση όμως μπορεί να περιγραφεί:«Επιστροφή στην ελληνική φύση!».

Αντί για γκαζόν, τούγιες, ευκαλύπτους, φοίνικες και σοφόρες, οι κηπουροί προτιμούν πλέον πεύκα, κυπαρίσσια, πικροδάφνες, χαρουπιές, αυτοφυή θαμνώδη φυτά και ελιές.

Και εάν, ιδιαίτερα για το γκαζόν, οι υψηλοί λογαριασμοί της ΕΥΔΑΠ σε πολυκατοικίες με μεγάλους κήπους, που φθάνουν σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα και τα 1.000 ευρώ το τρίμηνο, δεν αποτελούν σημαντικό αντικίνητρο καλλιέργειάς του, υπάρχουν και άλλοι λόγοι.

Όπως αναφέρει σχετική έρευνα του Γεωπονικού Πανεπιστημίου «η ανεξέλεγκτη χρήση του γρασιδιού εμπεριέχει τον κίνδυνο γενετικής μόλυνσης των ειδών που φυτεύονται σε παρτέρια κοντά του. Μπορεί ακόμα και να τα εκτοπίσει».

Ορισμένοι διαχειριστές πολυκατοικιών, που επιμένουν στην καλλιέργειά του, προτείνουν ως λύση την άντληση νερού από τις γεωτρήσεις.

Ωστόσο, Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών και Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο με μελέτες τους υποστηρίζουν ότι «η Αττική δεν αντέχει περισσότερες από 500 γεωτρήσεις, καθώς ήδη έχει παρατηρηθεί πτώση του υδροφόρου ορίζοντα μεγαλύτερη των 10 μέτρων. Ενώ σε πολλές περιπτώσεις γεωτρήσεων έχει παρατηρηθεί υφαλμύρωση».

Και όλα αυτά ενώ η συνολική κατανάλωση νερού στην Αττική το 2004 ήταν αυξημένη κατά περίπου 27%, σε σχέση με το 1990 και κατά 62% σε σχέση με το 1993.

Δυστυχώς έως πρόσφατα δε φυτεύονταν ελληνικά φυτά.

Οι ξένες ποικιλίες χρησιμοποιούνταν κατά κόρον, με αποτέλεσμα τα πάρκα και οι πλατείες να έχουν γεμίσει με ξένες ποικιλίες, που βέβαια δεν μπορούν να επιβιώσουν στις ελληνικές συνθήκες.

Οι κοινόχρηστοι κήποι είχαν γεμίσει με λεύκες, με πλατάνια, με ακακίες.

«Ενδεικτικό παράδειγμα είναι οι φοίνικες. Φυτεύτηκαν κατά εκατοντάδες, ιδιαίτερα κατά μήκος της παραλίας, σε κήπους πολυκατοικιών, σε παρτέρια. Ήταν αρκετή μια ασθένεια του είδους, πριν από λίγους μήνες, για να τα αποτελειώσει», επισημαίνει ο κ. Νίκος Μάργαρης, καθηγητής Οικολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου.

«Έχει παρατηρηθεί ότι ένα είδος φυτού ξενικό ως προς τις κλιματικές συνθήκες της περιοχής όπου φυτεύεται, μπορεί να διαμορφώσει ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Αντίστοιχα εκδιώκεται και η πανίδα της περιοχής, αφού, για παράδειγμα, τα πουλιά βρίσκουν καταφύγιο σε συγκεκριμένα γηγενή φυτικά είδη, ενώ η εισαγωγή των ξενικών τα διώχνει», επισημαίνει ο κ. Μάργαρης.

Ο κ. Μαραμπός, κηπουρός εδώ και πολλά χρόνια, προτείνει να επιστρέψουμε σε δύο είδη, που αποτελούν σήμα κατατεθέν του ελληνικού περιβάλλοντος.
«Ελιές και πεύκα. Φυτεύονται εύκολα, έχουν μεγάλη αντοχή, ζητούν λίγο νερό και προσφέρουν σκιά, δροσισμό», λέει και συμπληρώνει ότι το εφαρμόζει όπου μπορεί.

Πηγή